logo_stilllogo_stilllogo_stilllogo_still
  • Home
  • Programma
    • Trailer
    • Hoe het Literair café ‘De Geestgronden’ is ontstaan
    • Deelnemende auteurs
    • Tickets
  • Nieuws & Archief
    • Nieuws
    • Partners
    • YouTube Kanaal De Geestgronden
    • Literair café 16 juni 2023
    • Literair café 14 april 2022
      • Hang-out
    • Literair Café 20 mei 2022
      • Stuifzand
    • Literair café 24 juni 2022
      • Stuifzand 24 juni
      • Menu van het lopend buffet
    • Literair café 30 september 2022
  • Contact
    • Over ons
Tickets
✕

Tom America: De Laatste Vijftiger Is Overleden

6 juli 2022

Lamento – Remco Campert

vanaf moment één dat ik het hoorde kwam dit gedicht bij mij binnen. je zou het kunnen afdoen als een taalexperiment ooit in opdracht geschreven om samen met een jazzensemble uit te voeren. al die afgebroken zinnen en het eindeloos laten terugkeren van het woord “altijd”. je kunt er zo overheen lezen. maar het gedicht is veel te goed om enkel in-dienst-van ingezet te worden.

hoe kom je tot de beslissing om 27x het woord “altijd” te gebruiken? geen varianten. probeer daar maar eens als dichter mee weg te komen. Remco Campert lukt dat glansrijk. hier vind je zijn muzikaliteit terug. zonder die muzikaliteit lukt het niet. en weer is er zijn nooit falende timing, zijn dosering, het weglaten, maar ook het talent om op koers te blijven met wat hij uiteindelijk wil zeggen.

in eerste instantie geeft het zorgeloze de toon aan, de tijd die zonder einde lijkt:
“in de middag in de zomer in de lucht”.
maar ergens voel je dat de dichter ook nu al beter weet. het gedicht staat in de verleden tijd, waarom? en daarnaast is er het voortdurende “hier nu”, een tegenwoordige tijd.
er schuurt iets.
en dan in de laatste 3 coupletten sluipt het woord “nooit” het gedicht binnen en wordt duidelijk waar naartoe gewerkt is. in het laatste couplet is “altijd” volledig verdwenen. 11x “nooit” heeft het overgenomen. opeens staat er de regel
“dat nooit vorst dat geen ijs ooit het water”
het is koud geworden. de laatste 4 woorden luiden:
“dat je nooit meer”

een diepe melancholie rest.

Lamento heb ik evenals Licht van mijn leven in 2015 op muziek gezet. het water op de achtergrond is de Middellandse Zee bij Théoule-sur-Mer, gefilmd vanaf de Pointe de l’Aiguille. voor mij heeft Remco Campert qua toon altijd behoord tot de scene van de Franse filmers als Éric Rohmer, François Truffaut of Jean-Luc Godard. hun lichtheid, schijnbare achteloosheid, moeiteloosheid en coolheid, dat is er allemaal ook bij Remco.

Remco Campert 1929 – 2022

Gerelateerd

Delen
STICHTING LITERAIR CAFÉ DE 'GEESTGRONDEN'

KvK-nummer 84619007
BTW-ID NL863283688B01
Bankrekening IBAN NL21 ABNA 0107 4502 83 t.n.v. Literair café ‘De Geestgronden’

Voorzitter: Cathrien Berghout
secretaris-penningmeester:
Martin van Rossum
Bestuursleden: Kiri Frederiks en Marleen van Wijngaarden

CONTACT
 

Email:
info@literaircafedegeestgronden.nl

Mobiel & WhatsApp:
+31 6 25030645

Adres:
Hogeweg 52, 4328 PH Burgh-Haamstede


ANBI-status (in voorbereiding)

TICKETS
 

Eerste bijeenkomst in 2023

SOCIAL MEDIA

© 2022 STICHTING LITERAIR CAFÉ DE 'GEESTGRONDEN' | Algemene voorwaarden & cookiebeleid
Tickets