In gesprek met Maud Vanhauwaert 16 juni 2023

(zie ook de 'straatperformance' van Maud Vanhauwaert 's middags 16 juni 2023)

Niet alleen met een roman kun je je even uit alles om je heen terugtrekken. Het lukt ook prima met poëzie.

Niks mooier dan je te verliezen in de gedichten van Maud Vanhauwaert.  Haar debuutbundel ‘Ik ben mogelijk’ en  haar tweede bundel ‘Wij zijn evenwijdig… Raken elkaar in het oneindige, En we rennen’. En dan herlezen, iets wat je bij gedichten altijd doet.

Op de achterkant van ‘Wij zijn evenwijdig…’, staat: U kan dit boek lezen als een bundel gedichten, als een bochtig verhaal of als een kleurrijke optocht van droevige moppen.

'Het stad in mij’ is de neerslag van het werk dat twee jaar stadsdichterschap van Antwerpen opleverde: een lijvig boek. Zij ontving er in 2020 de Jan Campertprijs voor.

In een inleiding schrijft Maud hoe zij de opdracht invulling wil geven. ”Ik heb de opdracht gebruikt om de zoektocht door te drijven die mij al jaren bezighield. Ik wilde ten volle onderzoeken hoe je poëzie kunt losweken van het blad papier, welke vormen ze kan aannemen…en hoe je, vanuit ontmoetingen met andere kunstdisciplines, haar voortdurend kunt herdefiniëren."

Dat losweken heeft allerlei vormen gekregen: een hinkelspel, het woord macht opblaasbaar als een ballon, neon teksten.

Er staan in Het stad…veel verwijzingen naar samenwerkingsprojecten, een cd en vele video’s van performances en interviews.

Met haar eerste gedicht als stadsdichter schenkt Maud de stad WITRUIMTE.

Leegte dat is niet niets, leegte is een gekaderd niets.

Een 'witruimte' voor iedereen, om naar believen te vullen. Ook met zwijgen.

Een centrale uitspraak van Maud Vanhauwaert is:

                              ‘want het is in onze sprakeloosheid 
                              dat wij elkaar het beste verstaan’

En dan is er De toren van Babel, een door-fluister-gedicht. Het maakte een reis door het Engels, Jiddisch, Frans, Russisch, Spaans, Arabisch, Turks en Chinees. Steeds werd het terugvertaald naar het Nederlands door een andere dichter.

Er staan veel schrijfopdrachten in. Het voordeel daarvan is, zegt ze, dat het onderwerp al vastligt. Een enkele keer betwijfelt ze haar keuze in het al dan niet aanvaarden van zo’n opdracht.

Bij het dichten is daar altijd de tegenstem, bij performen het heen en weer geslingerd worden tussen naar buiten willen treden en liever in jezelf wegduiken.

(zie video waarin Maud Vanhauwaert 7 gedichten uit haar bundels leest, alsmede haar speciaal voor het Literair café geschreven nieuwe gedicht 'Een Kop aan Schouwen')