‘Poëzie dwars door het Watersnoodmuseum’

Gecureerde gedichten voor festival ‘Dichter bij water’, 8 november 2025

 

1.     Nabij ingang van museum het gedicht Zitterdagmirreg van Corrie van Boven uit de bundel Dichter bij water (Uitgave van Watersnoodmuseum) 

2.     Over drie wanden verdeeld het gedicht ‘drie manieren waarop ik de zee ben of ken’ van Radna Fabias, uit de bundel ‘Habitus’ (Uitgeverij De Arbeiderspers)

3.     Op wand in donkere het gedicht ‘In regenwouden stikken de mangroves' van Xavier Roelens uit de bundel ‘Stormen, olievlekken en motetten' (Uitgeverij Contact)

4.     Op een bord in het zand voor de shovel het gedicht ‘Nog één keer’ van Aschwin van den Abeele uit de bundel ‘Dogger’ (Uitgeverij Liverse)

5.     Het gedicht ‘Zee’ van Alara Adilow, uit de bundel ‘Mythen en stoplichten’ (Uitgeverij Prometheus)

6.     Op de achterwand zithoek het gedicht ‘In de kwal roept de zee’ van Tonnus Oosterhoff, uit de bundel ‘Robuuste tongwerken’ (Uitgeverij De Bezige Bij)

7.     Op de achterwand zithoek gedicht ‘Niemand weet waar de walvis broedt’ van Moya De Feyter, uit de bundel ‘Massastrandingen’ (Pelckmans Uitgevers

8.     In de museumwinkel het gedicht ‘Aanschouw de zee’ van Antjie Krog uit de bundel ‘Broze aarde’ (Uitgeverij Podium)

9.     Raamgedicht ‘Klein slijkgras’ van Cathrien Berghout

Toelichting:

 

Bepalend voor mijn keuze van de gedichten is:

 

In het Nederlands, uit een Nederlands taalgebied en daar behoren Suriname, Caribische gebied en Zuid Afrika bij en omdat het om een dichtersfestival in het Zeeuwse Watersnoodmuseum gaat, mag een gedicht in het Zeeuws, dat teruggrijpt op de ramp van 1953 niet ontbreken. In het begin van de tentoonstelling komt het gedicht ‘ZITTERDAGMIRREG” van de Zeeuwse dichter Corrie van Boven.

 

Stemhebbend. Ik bedoel ze hebben iets te zeggen, delen iets mee. Zijn dus niet alleen een lauwe douche van mooie woorden.

 

Dat kan prikkelend en geestig zijn; ‘niemand weet waar de walvis broedt…’ enz. van Moya De Feyter, of dreigend: het ‘TEDUM TEDUM’ van Xavier Roelens, of de precieze beschrijving van een brekende golf op plastic van Antjie Krog, ook het krachtige, schurende ‘Zee’ van vluchtelinge Alara Adilow, of Aschwin van den Abeele, die zijn verbeelde wereld ziet verdwijnen en het altijd weer ongemakkelijke van Radna Fabias. En natuurlijk ‘in de kwal roept de zee’: van Tonnus Oosterhoff, een gedicht dat je bijblijft.

 

Je mag je publiek niet onderschatten, gedichten kunnen aan het denken zetten. Poëzie doet er toe!

 

 Hartelijke groet,

 

 Hartelijke groet,

 

Cathrien Berghout
Literair café ‘De Geestgronden’